IK BEN EEN BRANDEND HUIS
In een nachtclub, in het caleidoscopische moment tussen oogcontact en zoen, ontvouwt zich een persoonlijke geschiedenis van intimiteit. IK BEN EEN BRANDEND HUIS is een coming-of-age op natuurtechno, waarin lichaam, identiteit en landschap vermengen tot één woedend, woelend geheel; een poging om niet te verdwijnen. Even dansbaar als talig, even liefdevol als gevaarlijk.

Ik ben het zingen door het open raam
het schreeuwen door een dichte deur

ik ben een brand in een paardenschuur

het knetterend applaus, het breken, het scheuren,

het onontdekte gevoel, de deksel, het grind, het schrift,

twee lichamen, een radio, een deur dicht, dan open, dan zacht dicht,

een gat gedicht, gedempte stap, de neus van een schoen in het koplamplicht

ik ben het glanzende paard in de nacht aan de band die hem optilt en op de kar legt

ik ben de knal, de afstand, de adem, de vingers in de oren, de zon, het glimmende voorhoofd, de door de verte vertraagde stofwolk, de zakdoeken voor de monden, de handen, de geborduurde initialen, het onkruid, de droge aarde, de dode wormen, het hommelnest, de scherpte van de avond, de hor voor het raam, het geschreven archief van de dagen in lades, de uit de grondboor geklopte lagen aarde, de slaap, de bakwagens

Ik ben de slapende kade, de slaap, de adem, het bukken, het staren, de adem, de blaren, de hoeken van een lichaam in het lamplicht in een kamer in de avond, de vlekken, de haren, het vuur.

Tekst & Spel: Wietse Leenders
Muziek: Sjoerd Leijten
Regie: Zephyr Brüggen
Eindregie: Corinne Heyrman
Kostuum: Anke Vromen
Decor: Jeroen van Veluw
Procesbegeleiding: Loulou Hameleers
Coproductie: Kim van Kaam, Wintertuin/De Nieuwe Oost

Dank aan: Stichting Janivo, Stroomversneller Arnhem, Lira Fonds, Nederlands Letterenfonds en PickUp

‍

‍

‍